Tymczasowe aresztowanie należy do grupy środków zapobiegawczych, a więc środków stosowanych przez sąd w postępowaniu karnym w celu zabezpieczenia jego prawidłowego toku, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa. Jest to najcięższy spośród tych środków, którego izolacyjny charakter pociąga za sobą szczególną dolegliwość wobec zarówno podejrzanego, jak i jego rodziny. Osadzony w jednostce penitencjarnej – areszcie śledczym lub rzadziej – zakładzie karnym – podejrzany nie może pracować, kontynuować edukacji, uczestniczyć w życiu rodzinnym.
Sąd może stosować tymczasowe aresztowanie, gdy zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się podejrzanego, bądź też obawa, iż będzie on nakłaniał do składania fałszywych zeznań w swojej sprawie. Izolacyjny środek zapobiegawczy można stosować także, jeżeli podejrzanemu grozi zgodnie z prawem karnym wyrok nie niższy niż osiem lat pozbawienia wolności, sąd pierwszej instancji skazał go na karę nie niższą niż trzy lata pozbawienia wolności, bądź też w niektórych przypadkach – gdy zachodzi obawa, iż podejrzany popełni kolejne przestępstwo.
Należy jednak podkreślić, iż przepisy kodeksu postępowania karnego wprowadzają istotne ograniczenia możliwości stosowania tymczasowego aresztowania. Środka zapobiegawczego o charakterze izolacyjnym nie należy stosować między innymi w sytuacji, gdy wystarczający jest inny środek zapobiegawczy, stosowanie tymczasowego aresztowania spowodowałoby poważne niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia podejrzanego bądź gdy pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla podejrzanego lub jego najbliższej rodziny. W każdej z tych sytuacji podejrzany lub jego obrońca mogą wystąpić do organu prowadzącego postępowanie, a więc do sądu lub prokuratora, z wnioskiem o uchylenie tymczasowego aresztowania bądź zastosowanie w jego miejsce innego środka zapobiegawczego.
Zachęcamy do sprawdzenia szczegółów naszych usług: